News detail

After a 30 year-interlude, Daring returned to DH in the 2010-2011 season. Since then, the club from Molenbeek is part of the scenery (despite a relegation in D1 followed by a direct promotion the year after). A trip to the Avenue du Château is still feared by its opponents because Daring was a strong place for Belgian hockey, with playoffs and an epic EHL campaign in 2015 that saw them reach the semi-finals.

Qui de mieux pour nous conter cela que le capitaine du Daring, Alexandre Van Linthoudt, qui a tout connu. Il a fait la connaissance de ce sport en accompagnant son frère qui jouait à l’Amicale Anderlecht. Durant deux saisons, Alex jouera chez les anderlechtois. Il devra changer de club ensuite car il n’y avait plus de catégorie pour lui. Assez rapidement, son talent pour la petite balle blanche et le stick saute aux yeux : il débute en amical avec l’équipe première à 13 ans et deux plus tard, il joue en compétition avec l’équipe A avec une dérogation. « J’ai vu la professionnalisation du club et surtout l’investissement des dirigeants pour le club. En quelques années, nous sommes passés d’un club jouant en division inférieure à un club stable de DH. » Et en pouvant y ajouter petit à petit des ambitions car l’école des jeunes du club a sorti quelques excellents joueurs comme les frères Cosyns, Victor Wegnez, Gilles Vander Schelde et d’autres. Le club réalisera aussi d’excellents transferts avec une filière espagnole et argentine qui fonctionnera bien avec les arrivées de Manu Brunet, Saladino, Enrique ou encore Garcia. Cela se confirmera dans les résultats puisque le Daring jouera la première moitié du tableau entre les années 2013 et 2017 avec une troisième place en 2014. Et donc une toute première qualification en coupe d’Europe que le club terminera à la 4ème place.

Alexandre, lui, prend de plus en plus de place dans l’effectif du Daring. Attaquant mobile, habile devant le but, il incarne par sa grinta l’ADN du club. Il incarne aussi la fidélité à son blason car si d’autres joueurs ont quitté le club, lui est bien resté. Même si chaque année ou presque, il reçoit des propositions d’autres clubs. Notamment l’année où le Daring descendra en D1 à la fin de la saison 2019. Il restera au Daring pour remonter un an plus tard. « Si j’ai donné beaucoup pour le club, j’ai également beaucoup reçu en retour. Le club a toujours cru en moi. » L’éphémère Red Lions n’a pas rangé ses ambitions au placard et a toujours dans un coin de la tête l’envie et le rêve de porter à nouveau le maillot de l’équipe nationale. Car il y a vécu des bons moments, en catégorie d’âge notamment quand, avec la génération Simar – Plennevaux – Van Doren et son pote Wegnez, ils ont joué la finale de la coupe du monde U21 en Inde dans un stade comble en 2016.

Il a désormais changé de statut et est capitaine de son équipe, un rôle qu’il prend à cœur. Il veut surtout que la réputation qui colle au club change. « Nous avons toujours été une équipe coriace à affronter, avec beaucoup d’envie. Parfois sans doute trop. Le club a évolué et rien ne me ferait plus plaisir que cela se remarque». Il se retrouve actuellement face à un grand challenge, celui de maintenir son club en DH une saison supplémentaire. Avec le supplément d’âme qu’il apporte à son équipe, il y a fort à parier que le Dar’ sera encore présent haut plus haut niveau l’année prochaine !

Damien Russel

- - -

Alexandre Van Linthoudt, hoeder van de Daring-spirit

Na een onderbreking van 30 jaar keerde Royal Daring in het seizoen 2010-2011 terug naar de Eredivisie. Sindsdien is de Molenbeekse club een deel van het decor geworden (ondanks een degradatie naar Eerste Divisie gevolgd door een rechtstreekse promotie). Een uitstap naar de Kasteellaan wordt door de tegenstanders dan ook altijd gevreesd. Royal Daring was ooit een bolwerk van het Belgische hockey, met play-offs en een epische EHL-campagne in 2015 waarin ze de halve finales bereikten.

Wie kan ons dat beter vertellen dan de kapitein van de club, Alexandre Van Linthoudt, die alles heeft meegemaakt. Hij leerde de sport kennen dankzij zijn broer die voor Amicale Anderlecht speelde. Twee seizoenen lang speelde Alex voor Anderlecht. Daarna moest hij van club veranderen omdat er geen categorie meer voor hem was. Zijn aanleg voor de kleine witte bal en de stick was snel duidelijk: hij debuteerde op 13-jarige leeftijd in een vriendschappelijke wedstrijd met de eerste ploeg en speelde twee jaar later met ontheffing in competitieverband met de A ploeg. "Ik heb de professionalisering van de club gezien en vooral de investering van de bestuurders in de club. In een paar jaar tijd zijn we van een club die in de lagere divisie speelde naar een stabiele Eredivisie-club geëvolueerd." En door beetje bij beetje ambities toe te kunnen voegen, want de jeugdopleiding van de club heeft enkele uitstekende spelers voortgebracht, zoals de gebroeders Cosyns, Victor Wegnez, Gilles Vander Schelde en anderen. De club heeft later ook uitstekende transfers verricht met een Spaanse en Argentijnse tak die goed heeft gewerkt met de komst van Manu Brunet, Saladino, Enrique en Garcia. Dit werd bevestigd in de resultaten, want Daring speelde tussen de jaren 2013 en 2017 in de bovenste helft van de tabel met een derde plaats in 2014. De club kwalificeerde zich ook voor het eerst voor de Europacup en eindigde op de 4e plaats.

Alexandre, van zijn kant, wordt steeds belangrijker in het team van Daring. Een mobiele aanvaller, bedreven voor het doel, zijn onstuimigheid belichaamt het DNA van de club. Hij belichaamt ook trouw aan zijn wapenschild, want terwijl andere spelers de club hebben verlaten, is hij gebleven. Ook al krijgt hij bijna elk jaar aanbiedingen van andere clubs. Zeker in het jaar waarin Daring aan het eind van het seizoen 2019 afzakt naar de Eerste Divisie. Hij bleef bij Daring en promoveerde een jaar later. "Ik heb veel aan de club gegeven, maar ik heb er ook veel voor teruggekregen. De club heeft altijd in mij geloofd." De kortstondige Red Lions heeft zijn ambities niet in de koelkast opgeborgen en heeft nog steeds de droom om opnieuw het truitje van de nationale ploeg te dragen. Want hij heeft er mooie momenten beleefd, vooral toen ze met de generatie Simar - Plennevaux - Van Doren en zijn maatje Wegnez in 2016 in een vol stadion de finale van het WK U21 in India mochten spelen.

Hij heeft nu een andere status en is kapitein van zijn team, een rol die hij ter harte neemt. Hij wil vooral dat de reputatie van de club verandert. "We waren altijd een moeilijk team om tegen te spelen, met veel wilskracht. Soms waarschijnlijk te veel. De club is geëvolueerd en niets zou me meer plezieren dan dat dat wordt opgemerkt. Hij staat momenteel voor een grote uitdaging, namelijk om zijn club nog een seizoen in de Eredivisie te houden. Met de extra ziel die hij in zijn team brengt, is de kans groot dat Daring volgend jaar weer op het hoogste niveau aanwezig zal zijn!