News detail

Gauthier Boccard relève un nouveau challenge au Léo.

Il s’agit du transfert de l’été pour le championnat belge. Après 13 ans au Watducks, Gauthier Boccard a fait le choix de rejoindre le club du Leopold. Avec ses capacités de meneur d’hommes, sa vision de jeu et sa vista, sa polyvalence et son haut niveau de jeu, cela en fait le renfort que tout club de DH espèrerait. Gauthier a effectué sa formation et a débuté en équipe première à l’Orée. Il jouait à cette époque en attaque et a rejoint le Watducks, club tout frais champion de champion, en 2009. A ses débuts au Wat, il côtoie de nombreux internationaux comme Benjamin Van Hove, Maxime Luyckx, Alexandre de Saedeleer et y remporte trois titres consécutifs en 2012, 2013 et 2014. Il y prend du galon, devient Red Lions. Petit à petit, les cadres s’en vont, il devient l’une des clés de voûte de son équipe. Du premier titre remporté en 2012 ne reste plus que lui et le nivellois Nicolas Dumont. Il remporte aussi l’EHL en 2019, marquant un but lors de la finale. Il aura tout gagné avec le Wat.

Pour le Red Lions, il s’agissait de faire le choix d’un nouveau projet. « Après 13 belles années au Watducks et y avoir connu beaucoup de succès, je souhaitais relever un nouveau challenge pour mes dernières années de hockey au plus haut niveau et sortir de ma zone de confort. Tout en conservant un bon équilibre familial. J’ai trouvé tout cela au Léo. Je jouerai avec des joueurs qui sont également des amis, dans une équipe du top. Quitter le Wat a demandé pas mal de réflexion car je m’y suis investi durant 13 ans, dans l’équipe première mais aussi dans l’école des jeunes. J’ai encore énormément d’attache au Watducks. J’avais envie de changer d’air. D’une certaine manière, j’étais l’un des derniers des mohicans avec Nicolas Dumont du titre de 2012. C’est aux jeunes désormais de reprendre le flambeau. »

En rejoignant le Léo tout comme son compère Elliot Van Strydonck, il sera un renfort de choix dans la ligne médiane ou arrière d’Augustin Corradini, déjà nanti d’une attaque mitraillette avec Tom Boon et consort. Avec ce transfert, le club ucclois veut définitivement tourner la page Monja et se présentera comme le favori pour le titre. Il semble avoir l'ADN pour le jeu proposé par le Léo. « Il est clair que je rejoins un groupe et un club ambitieux. J’apporterai mon expérience dans ce noyau, avec un but clair : être champions de Belgique et nous qualifier pour l’EHL. Plus que tout autre club, vu les circonstances de la dernière saison, les joueurs ont encore plus faim, une envie de bien faire. A titre personnel, je souhaite remporter un nouveau titre avec un autre club. » Malgré les titres de champion de Belgique, en EHL, le titre mondial, européen et olympique, Gauthier Boccard a conservé intactes sa passion pour son sport et ses ambitions et est un exemple de professionnalisme. « Lorsque l’on joue pour la gagne, on prend du plaisir. J’adore ce jeu, j’adore ce sport. Cela fait quatre semaines que je n’ai pas touché à mon stick et cela commence à me démanger. Le plaisir, c’est la clé et je l’ai encore. J’ai encore quelques belles années devant moi et j’espère encore remporter des trophées. »

Damien Russel

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Gauthier Boccard gaat een nieuwe uitdaging aan bij Léopold

Het is de transfer van de zomer voor de Belgische competitie. Na 13 jaar bij Watducks, kiest Gauthier Boccard nu voor Leopold. Met zijn leiderschapskwaliteiten, visie en vergezicht, zijn veelzijdigheid en hoge spelniveau is hij de versterking waar iedere club in de Ere-afdeling op hoopt. Gauthier trainde en begon in het eerste team bij Orée. Hij speelde er toen als aanvaller. In 2009 sloot hij zich aan bij de pas gekroonde landskampioen Watducks. Bij zijn debuut bij Watducks, kwam hij in contact met vele internationals zoals Benjamin Van Hove, Maxime Luyckx, Alexandre de Saedeleer en won hij drie opeenvolgende titels in 2012, 2013 en 2014. Hij steeg naar de top en werd uiteindelijk een van de Red Lions. Beetje bij beetje begonnen de leiders te vertrekken en hij zo werd een van de hoofdrolspelers in zijn team. Van de ploeg die de eerste titel had gewonnen in 2012 bleven op dat moment alleen hij en Nicolas Dumont uit Nijvel over. Hij won ook de EHL in 2019, en scoorde een doelpunt in de finale. Met de Watducks heeft hij dus alles gewonnen.

Voor deze Red Lion was het tijd voor een nieuw project. “Na 13 geweldige en succesvolle jaren bij Watducks, wilde ik voor mijn laatste hockeyjaren op het hoogste niveau een nieuwe uitdaging aangaan en uit mijn comfortzone stappen. Mét een goede balans tussen werk en privé. En dat kon Léopold mij bieden. Ik zal spelen met spelers die ook vrienden zijn, in een team dat tot de top behoort. Weggaan bij Watducks vergde veel denkwerk omdat ik mij 13 jaar voor de club heb ingezet, in het eerste team maar ook in de jeugdschool. Ik heb nog steeds veel banden met de Watducks. Maar ik wilde een verandering van omgeving. In zekere zin was ik met Nicolas Dumont een van de laatsten der mohikanen van de titel van 2012. Het is nu aan de jeugd om de fakkel over te nemen.”

Zijn overstap naar Léopold, zoals die van zijn kameraad Elliot Van Strydonck, betekent een uitstekende versterking in de midden- of achterste linie van Augustin Corradini, die met Tom Boon en consorten al over een aanvalsmachine beschikt. Met deze transfer wil de Ukkelse club de bladzijde over de Monja-affaire definitief omslaan en zich als favoriet voor de titel profileren. Hij heeft blijkbaar het DNA voor het spel dat Léopold biedt. “Het is duidelijk dat ik me aansluit bij een ambitieuze groep en club. Ik zal mijn ervaring in deze kern inbrengen, met een duidelijk doel: Belgisch kampioen worden en ons kwalificeren voor de EHL. Gezien de omstandigheden van vorig seizoen, zijn de spelers, meer dan welke club ook, nog gretiger, en koesteren ze het verlangen om het goed te doen. Persoonlijk, wil ik nog een titel winnen met een andere club.” Ondanks de Belgische, EHL-, Wereld-, Europese en Olympische titels heeft Gauthier Boccard zijn passie voor zijn sport en zijn ambities niet verloren en is hij een toonbeeld van professionalisme. “Als je voor de winst speelt, heb je plezier. Ik hou van dit spel, ik hou van deze sport. Ik heb mijn stick al vier weken niet aangeraakt en het begint weer te kriebelen. Plezier, daar draait het allemaal om, en ik heb dat nog steeds. Ik heb nog een paar goede jaren voor me en ik hoop nog meer trofeeën binnen te halen.”