News detail

Chaque année, des pépites éclosent sur les terrains de DH. L’année passée n’a pas échappé à la règle. Car l’une d’entre elles la foule depuis une quinzaine de mois, avec une aisance qui frise l’insolence : Max Langer. Buteur dès son premier match en DH, il représente l’avenir de l’Orée et son école de jeunes, l’une des meilleurs du pays.

Max Langer a débuté le hockey dans la cité des universitaires, à Louvain. Il y restera 7 années où il y apprendra les bases de sa technique. Il partira ensuite en Allemagne durant trois années pour l’emploi de son père. Il rejoindra alors le club allemand de Mannheim. Pour ensuite revenir en Belgique, avec un choix clair pour lui. « Quand il a été décidé de revenir en Belgique, je n’avais qu’un seul souhait : rejoindre l’Orée car son école des jeunes est très réputée. Mon but a toujours été de progresser année après année. » C’est un coup dans le mille car dès le début de de saison 2022 -2023, il intègre l’équipe première. « J’avais connu une bonne préparation et j’ai pu accompagner le noyau A lors des premiers matchs de la saison. J’ai rapidement pris mes marques et ai marqué aussi dans les premières rencontres. Cela m’a donné beaucoup de confiance pour la suite, et j’ai pu faire une saison complète ou presque comme 16e joueur du noyau. Nous avons terminé aux portes des Play-off, à la cinquième place. » Par contre, il a connu le succès avec son équipe U19, gagnant le championnat extérieur.

Le coach adjoint Facundo Callioni, champion olympique avec l’Argentine en 2016, l’aide beaucoup dans son développement. Rentrer dans l’école des jeunes de l’Orée avec Facu à la tête m’a beaucoup apporté dans mon évolution et mon apprentissage. Je connaissais Facu de réputation avant d’aller à l’Orée et c’est l’une des raisons de mon arrivée dans ce club. Il m’a rapidement présenté un plan sur plusieurs saisons avec le but d’intégrer l’équipe première à terme ». Il n’est pas le seul de sa génération a avoir intégré le noyau de la première de l’Orée. L’ont aussi rejoint des joueurs talentueux Nicolas Bogaerts, Quentin Berden, Hugo Labouchere, Sacha Nicaise, Simon Generet. Ils incarnent le futur du club. « C’est hyper chouette de jouer avec ses amis dans la même équipe. Nous nous connaissons depuis des années avec Hugo et Nico. Nous avons été champions en jeunes et maintenant, nous jouons ensemble en DH. Pour nous, c’est plus une motivation plutôt que de la pression supplémentaire d’être considéré comme les jeunes du cru qui incarnent le club. Nous ne ressentons pas le besoin de performer mais plutôt l’envie de progresser dans un club avec une super atmosphère. En plus, nous côtoyons d’autres enfants du club comme les frères Branicki ou Phil Simar et des Red Lions comme John-John (lire Jean-jean) Dohmen ou Vincent Vanasch. Ils nous conseillent et demandent beaucoup d’exigence lors des matchs et entrainements. Cela nous pousse à prester à un bon niveau. Dodge (Dorian Thiery) m’aide aussi beaucoup et je peux apprendre beaucoup de son expérience. Tout le monde veut gratter du temps de jeu, gagner sa place dans l’équipe. Il y a une belle émulation dans l’équipe.

Il a intégré le squad U21 de l’équipe nationale belge et sort d’une saison salle de haute voltige, avec un titre de vice-champion de Belgique et une place dans le noyau pour le championnat d’Europe durant lequel il a brillé, surtout après la blessure de Philippe Simar, le meilleur joueur de salle en Belgique. « J’apprécie jouer en salle. Nous avons battu le White Star en demi-finale, nous espérions mieux en finale mais le Léo était trop fort. Le weekend de la finale belge m’a donné confiance pour l’Euro. Le niveau y était encore plus élevé. Au début de ce tournoi, je n’ai pas joué à un bon niveau. La blessure de notre capitaine a été un gros coup dur. Nous avions tous beaucoup de peine pour lui, on devait faire sans notre goleador. A partir du match contre l’Ukraine, j’ai commencé à jouer mieux et à inscrire des buts. Je suis très fier de que ce que nous avons réalisé à l’Euro. » Lui qui a été fort mis à contribution depuis le début de la saison, ne craint-il pas des blessures liée à la fatigue ? « J’ai beaucoup joué mais le staff me laisse aussi des plages de repos afin d’éviter les blessures. Certaines semaines peuvent aussi être moins chargées. Je joue le sport qui est ma passion, j’adore être sur les terrains. »

Nos objectifs pour la fin de saison sont d’intégrer les Play-off. Si nous en faisons partie, nous jouerons pour remporter le titre. Beaucoup d’équipes vont se battre pour y être. Nous devrons répondre présents lors des prochains matchs.

Damien Russel

- - -

Max Langer, talent kent geen leeftijd.

Elk jaar ontstaat er nieuw talent op de DH-velden. Vorig jaar was geen uitzondering. Een van hen, Max Langer, heeft de afgelopen twee weken watertrappelend gespeeld met een gemak dat grenst aan brutaliteit. Hij scoorde in zijn eerste DH-wedstrijd en vertegenwoordigt de toekomst van l'Orée en zijn jeugdacademie, een van de beste van het land.

Max Langer begon met hockey in de universiteitsstad Leuven. Hij bleef daar 7 jaar om de basis van zijn techniek te leren. Daarna verhuisde hij voor drie jaar naar Duitsland om voor zijn vader te werken. Daarna ging hij bij de Duitse club Mannheim spelen. Daarna keerde hij terug naar België met een duidelijke keuze. "Toen de beslissing werd genomen om terug te keren naar België, had ik maar één wens: bij Orée gaan spelen, omdat de jeugdopleiding daar een goede reputatie heeft. Mijn doel is altijd geweest om jaar na jaar vooruit te gaan. Het was een meesterzet, want hij sloot zich aan bij het eerste team aan het begin van het seizoen 2022-2023. "Ik had een goede voorbereidingsperiode gehad en ik kon de eerste paar wedstrijden van het seizoen meedoen met het eerste team. Ik vond snel mijn draai en scoorde ook in de eerste paar wedstrijden. Dat gaf me veel vertrouwen voor de rest van het seizoen en ik kon ongeveer een heel seizoen spelen als 16e speler in de kern. We eindigden net buiten de play-offs, op de vijfde plaats. Aan de andere kant boekte hij succes met zijn U19-team, waarmee hij het outdoorkampioenschap won.

Assistent-coach Facundo Callioni, Olympisch kampioen met Argentinië in 2016, helpt hem enorm in zijn ontwikkeling. "Meedoen aan de Orée-jeugdopleiding met Facu aan het roer heeft me veel geholpen in mijn ontwikkeling en leerproces. Ik kende Facu al van naam voordat ik naar Orée ging en dat is een van de redenen waarom ik bij de club ben gekomen. Hij legde me al snel een plan voor meerdere seizoenen voor met als doel om uiteindelijk door te breken in het eerste elftal. Hij is niet de enige van zijn generatie die bij het eerste team van Orée is gekomen. Hij heeft ook gezelschap gekregen van de getalenteerde spelers Nicolas Bogaerts, Quentin Berden, Hugo Labouchere, Sacha Nicaise en Simon Generet. Zij vertegenwoordigen de toekomst van de club. "Het is geweldig om met je vrienden in hetzelfde team te spelen. Hugo en Nico en ik kennen elkaar al jaren. We zijn jeugdkampioen geweest en nu spelen we samen in de DH. Voor ons is het meer een motivatie dan een extra druk om gezien te worden als de lokale jongeren die de club belichamen. We voelen niet de behoefte om te presteren, maar eerder het verlangen om vooruit te komen in een club met een geweldige sfeer. Bovendien zitten we opgescheept met andere kinderen van de club, zoals de broers Branicki en Phil Simar, en Red Lions zoals John-John (lees Jean-jean) Dohmen en Vincent Vanasch. Zij adviseren ons en vragen veel van ons tijdens wedstrijden en trainingen. Dat pusht ons om op hoog niveau te presteren. Dodge (Dorian Thiery) helpt me ook veel en ik kan veel leren van zijn ervaring. Iedereen wil meer speeltijd krijgen en zijn plaats in het team verdienen. Er is een groot gevoel van competitie in het team.

Hij is nu lid van de U21-selectie van de Belgische nationale ploeg en heeft een geweldig indoorseizoen achter de rug, met een tweede plaats in de Belgische competitie en een plaats in de kern voor het Europees kampioenschap, waarin hij uitblonk, vooral na de blessure van Philippe Simar, de beste indoorspeler van België. "Ik speel graag indoor. We versloegen White Star in de halve finale en we hoopten op beter in de finale, maar Leo was te sterk. Het weekend van de Belgische finale gaf me vertrouwen voor de Euros. Het niveau was daar nog hoger. Aan het begin van dit toernooi speelde ik niet op een goed niveau. De blessure van onze aanvoerder was een grote klap. We hadden allemaal erg met hem te doen en we moesten het zonder onze aanvoerder stellen. Vanaf de wedstrijd in Oekraïne begon ik beter te spelen en doelpunten te maken. Ik ben erg trots op wat we hebben bereikt op het EK. Maakt hij zich geen zorgen over vermoeidheidsgerelateerde blessures, omdat er sinds het begin van het seizoen veel een beroep op hem wordt gedaan? Ik heb veel gespeeld, maar de staf geeft me ook rustperiodes om blessures te voorkomen. Sommige weken kunnen ook minder druk zijn. Sporten is mijn passie en ik sta graag op het veld.

Onze doelstellingen voor het einde van het seizoen zijn om de play-offs te halen. Als dat lukt, spelen we voor de titel. Veel teams zullen vechten om daar te komen. We zullen er de komende wedstrijden voor hen moeten zijn.